Punta, regen en busreizen

Sorry mensen het heeft een paar weekjes geduurd voordat ik weer tijd had gevonden om te schrijven, we hebben in de tussentijd natuurlijk wel weer een hoop meegemaakt!
De board meeting was een week verschoven die die eerste week na mijn verslagje wisten we nog niks meer. Lekker bezig geweest met het testen van recepturen voor de chocoladepudding en een drankje met een grote hoeveelheid wei met koffiesmaak (ik heb het zelf niet geproefd)

In het weekend zijn we naar Placencia gegaan, daar waren we nog niet geweest!
Placencia is een toeristisch plaatsje aan de kust maar ligt een stuk zuidelijker als de eilanden Caye Caulker en Ambergis Caye (San Pedro). Na een lange bus reis, en een uur extra wachten in Belmopan omdat de bus zo vol was dat we er niet meer bij konden. Toen dus om half 9 eindelijk de bus naar Punta Gorda weer kwam wij als 1 van de eersten hollen naar de bus zodat je een goed plekje kan bemachtigen, ja mam en pap.. succes als jullie dat straks ook moeten doen!

Aan de man in de bus gevraagd wat het handigste was om naar Placencia te gaan, want we wisten dat er om 11 uur een bus van Dangriga naar Placencia gaat, maar we hadden de bus van half 9 en we waren dus om kwart over 10 al in Dangriga. De man in de bus vertelde ons dat we met die bus door konden naar Independence village om daar de watertaxi naar Placencia te pakken. Van Belmopan naar Indenpendence village was wel echt een heel end en na een uur of drie in de bus waren we daar dan eindelijk! Daar moesten we de straat naar beneden lopen en daar vonden we de Hokey Pokey water taxi. Helaas is er in Placencia geen backpackers hostel, de goedkoopste plaatsen om te verblijven zijn de vele guesthouses. We hebben in Lydia’s Guesthouse geslapen wat een prima plekje was om te verblijven. Daarna ergens gegeten en lekker op t strand gehangen en in de zee gezwommen, het jammere alleen dat het regenseizoen toen echt begonnen was want we hebben wel een hoop regen gehad! ’s Avonds naar de barefootbar en daarna zijn we nog naar de Eclipse (een of andere club) geweest. Het was op zich best leuk, maar niet echt een top avond! Volgende dag was Laura jarig! Eerst lekker uitgeslapen, voor zover je kan uitslapen zonder airco hier.. en verder hebben we eigenlijk gewoon een beetje op het strand gelegen en door het plaatsje gewandeld. ’s Avonds was er een beachparty, omdat het Placencia voetbalteam had gewonnen van heel Belize, bij de Tipsy Tuna, een leuke beach bar. Het was er hartstikke druk en we hadden als snel een hoop leuke mensen leren kennen. Een lokaal meisje (Natasha) had ons en nog 2 Canadese meisjes punta les gegeven, we hebben erg veel plezier gehad! Punta is de dans hier in Belize, er komt nogal veel schudden met je billen bij kijken haha. De maandag erop hadden we nog vrij omdat het een lokale feestdag was (de donderdag erop was Queensday van Groot-Britannie, dus hadden we de maandag vrij of zo iets..) Na eerst bij Natasha ontbeten te hebben (ze heeft een eigen klein restaurantje) wouden we de bus van 12.45 pakken om terug te gaan naar Spanish Lookout, echter bleek dus dat die bus niet reed ivm de feestdag. De eerst volgende bus ging om 14.30, en de regen kwam met bakken uit de hemel dus zijn we in de barefootbar gaan zitten en hebben we een kaartspelletje gedaan tot dat het eindelijk tijd was dat de bus kwam. Met de bus naar Dangriga ging goed, toen in Dangriga kwamen we om kwart over 4 aan en de bus zou om 5 uur gaan, maar uiteindelijk kwam er tegen half 6 de eerste bus die naar Belmopan zou gaan, dit was echter een express bus die al helemaal vol zat. Je mocht alleen mee als je het niet erg vond om te gaan staan (wat overigens officieel niet mag in Belize). Maar toch maar erin met een hoop mensen staan in het gangpad van de bus, bijna anderhalf uur lang. In Belmopan stond onze volgende bus gelukkig wel al klaar dus daar konden we zo doorlopen!

In de week hebben we hier in Spanish Lookout nog een Nederlands meisje (Lisanne) leren kennen, we kwamen er toen pas achter dat zij hier ook was, en ze was er al 3 maanden. Ze deed voor haar studie een onderzoek naar het leven van de mennonieten vrouwen, ze woonde ook bij mennonieten in huis en is helemaal opgenomen in de cultuur. Ze draagt de klederdracht en gaat met hun naar de kerk. Ze vliegt vandaag (maandag 4 juni) terug naar Nederland, dus helaas moesten we ook al snel weer afscheid nemen. Donderdagavond met Cornella (kennen we van de jeugdgroep van de kerk) uit eten geweest en daarna mee naar de donderdagavond kerkdienst, ze hebben een Amerikaanse predikant (preacher?) dus het kwam op ons over als een typische Amerikaanse kerkdienst (beetje zoals je dat wel eens in films ziet) maar op zich best leuk en interessant om mee te maken.

Op stage had woensdag de board vergadering gehad dus we hoorden donderdag was ze gezegd hadden, van de vanille pudding vonden ze variant 10 (met volle melk en 70% whey) het beste maar nog teveel zetmeel smaak dus dat moest nog wat verminderd. De chocolade variant vonden ze goed en onze weidrank met koffiesmaak was variant 4 het beste. Echter is dat alles wat we ervan gehoord hebben en weten we dus nog steeds niet of ze er nou verder wat mee gaan doen maarja.

T weekend erop weer naar Caye Caulker geweest en gewoon weer lekker gechilled (soms wel in de regen..) en ik heb een nieuwe bikini gekocht!

Van de week was er nog geen Spaanse les (vorige week ook niet) omdat onze leraar te druk is met het afronden van de laatste weken op de school waar hij les geeft, hopelijk hebben we vanavond weer les! Dus wat saaie avonden, gelukkig dinsdag wel volleybal (en ik heb het idee dat ik vooruit ga, ik ging niet zo slecht al de vorige keer) en woensdag lekker heel vroeg naar bed. Donderdag avond zijn we naar Cayo (San Ignacio) gereden om even wat anders te doen, helaas ging de ferry niet omdat het teveel geregend had en daardoor er teveel water in de rivier staat. Helemaal omgereden dus en even op de markt rond gelopen en naar vreemde fruitsoorten gekeken. We waren op zoek naar gele watermeloen (wat in een normale watermeloen roze is, is dan geel) maar deze hadden ze niet. We hadden die week van Carlos gehoord dat hij de week ervoor een gele watermeloen gekocht had.

Zaterdag konden we uitslapen tot 7 uur!! En toen weer naar de highway om de bus te pakken, we dachten dat de bus precies een uur later ook wel zou gaan maar we moesten bij de highway dus een half uur wachten tot er een bus kwam. Daardoor net de bus in Belmopan gemist dus daar moesten we ook weer drie kwartier wachten . Toen hadden we uiteindelijk weer de bus naar Punta Gorda en weer aan de man gevraagd hoe we in Hopkins moesten komen. Hij zei dat ze ons bij de kruising voor Dangriga uit zouden zetten en dat we daar de bus naar Hopkins konden pakken, echter toen we bij die kruising waren riepen ze een hoop plaatsen om maar geen Hopkins, dus bleven we maar zitten. De man kwam later vertellen dat we die bus al gemist hadden dus zou hij ons bij de weg naar Hopkins afzetten. Daar afgezet bleek de weg naar Hopkins een slecht verhardde lange weg (7mile). We waren met een vrij grote groep 6 Amerikanen, wij en nog een lokale vrouw. Na een stuk lopen kwam er gelukkig een taxi busje langs die ons allemaal wel naar Hopkins wou brengen voor 30 BZD te samen. Redelijke prijs en het scheelde een heeel stuk lopen! In Hopkins naar ons hostel (The Funky Dodo, Backpackers) en een bed in de slaapzaal aangewezen gekregen. 14 mensen op een slaapzaal is toch wel best veel. Daarna op zoek gegaan naar goedkoop eten, wat niet helemaal gelukt was (weer 10 bzd voor een hamburger met frietjes) en lekker in het zonnetje op het strandje gaan liggen!
De douche in het hostel was wel niet warm maar wel erg lekker! Harde straal, lang geleden dat we dat gehad hadden. Dus na lekker gedouched te hebben omgekleed en opzoek gegaan naar wat te eten, er bleek een pizza tentje aan de noordzijde van Hopkins te zijn, dus daar zijn we heen gelopen. Het was wel wat verder dan gedacht maar een heel mooi plekje en heerlijke pizza (echter weer niet heel cheap). ’s Avonds was er niet echt heel veel te doen in het plaatsje maar hebben we gezellig gekletst met wat mensen van het hostel, bijzonder van die mensen die hun hele leven al reizen. Bijvoorbeeld zo’n man uit Osnabrück (Duitsland) die vanaf zijn 19e op reis is en al op 5 verschillende continenten gewoond heeft, en nu al 7 jaar in Belize is. Na heel fijn door muggen lek geprikt te zijn maar best prima geslapen hebben brak de regenachtige zondag aan, eerst nog wel even lekker in de zee gezwommen (terwijl het regende) en daarna maar weer gedoucht en nog bij het hostel gewacht tot het tijd was om de bus te pakken om 2 uur. Normaal zou je van die bus weer bij de kruising naar Dangriga afgezet kunnen worden om daar over te stappen naar de bus naar Belmopan, echter kwamen we onderweg de bus vanuit Placencia tegen die langs de kant stond met pech. Dus heeft de buschauffeur eerst geholpen om deze weer aan de praat te krijgen waardoor wij te laat bij de kruising waren en door moesten naar Dangriga, om daar nog 20 minuten te wachten op de volgende bus naar Belmopan. In de bus naar Belmopan gelukkig weer een zit plaatsje kunnen bemachtigen en het begon weer keihard te regenen onderweg, de bussen hier zijn goed te toen als het heet is want dan gaan gewoon alle raampjes open.. maar de regen komt van alle kanten naar binnen, ook als de raampjes dicht zijn.. Het weekend ervoor onderweg naar Belize City noemde al iemand het een shower-express en daar had die best een punt. Na een prima overstap in Belmopan waar de bus naar Benque al klaar stond weer lekker bij Rosa’s restaurant (waar we altijd de auto parkeren bij de highway) gegeten naar huis gereden. Vandaag wordt weer een lange saaie dag op stage en ik moet maar is aan mijn verslag gaan werken.

Het is een mooi avontuur hier, bizar de grote verschillen in de wereld maar zeker ook bizar de grote verschillen tussen de mennonieten hier in Spanish Lookout en de locale Belizeanen.